زمان:پنجشنبه 24 تیر ماه 1395 ساعت 22

مکان:بهبهان-اسلام آباد-خیابان اول-مسجد قمربنی هاشم(ع)

هیئت رهپویان وصال بهبهان

گشودن این راز و پاسخ اساسی و روشن به این سؤال در گرو بیان دو مطلب است که هر کدام نقش مهمّی در حلّ سؤال دارند:

 1-/ در درجه نخست باید توجّه نمود که این سؤال وقتی به صورت یک عقده «لاینحل» در می‌آید که دایره هستی را به جهان مادّه منحصر نموده و وجود هستی را در نظامات مادّی و پدیده‌های طبیعی محصور سازیم و مرگ را پایان زندگی بشر دانسته و عالمی به نام «رستاخیز» و سرایی به عنوان آخرت نپذیریم.
در این موقع این سؤال به صورت اشکال بغرنجی جلوه می‌کند و انسان از خود سؤال می‌کند: راز آفرینش انسان چیست؟
چرا انسان به این جهان گام می‌نهد و پس از چند سال زندگی-/ آن هم غالباً توأم با مرارت و تلخی، شکست و ناکامی-/ طومار عمر او پیچیده می‌گردد و پرونده زندگی او بسته می‌شود «از کجا آمد و برای چه آمد!» و هدف از غوغای زندگی چند روزه و فلسفه این زندگی موقّت چیست و چرا آدمیزاد به این جهان گام می‌نهد! و پس از صرف مقداری آب و غذا نفس‌های او به شماره می‌افتد و قلب او از ضربان باز می‌ایستد و زیر خروارها خاک می‌رود و می‌پوسد و به صورت خشت و گل در می‌آید، تو گویی از اصل خبری نبود و آدمیزادی گام به این پهنه ننهاده بود!
به راستی مکتب «ماتریالیسم» برابر این پرسش عاجز و ناتوان است، زیرا جهان هستی را در مادّه و پدیده‌های مادّی محصور ساخته است و به خداوند و جهان دیگر اعتقاد ندارد و در این صورت هرچه در چهار دیواری جهان مادّه به گردش می‌پردازد و هرچه در قیافه پدیده‌های مادّی خیره می‌شود تا در این محیط برای آفرینش آنها مخصوصاً انسان هدفی جستجو کند، جز با حیرت و بهت و سرگردانی و احیاناً سلب و نفی، با چیزی روبه‌رو نمی‌گردد.

بینایی و شنوایی در بشر همان است که گفته شد، ولی مقصود از توصیف خداوند به این دو صفت این است که تمام دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها پیش او حاضرند، هرگز خداوند از آنها غافل نیست و به عبارت دیگر آنچه را که دیگران با چشم و گوش می‌بینند و یا می‌شنوند، او با علم نامتناهی خود از آنها آگاه بوده و اطّلاع دارد.
از این نظر دانشمندان عقاید و مذاهب، حقیقت این دو صفت را به «علم نامتناهی» خداوند بازگشت می‌دهند و چنین می‌گویند: نتیجه‌ای را که یک انسان بینا و شنوا-/ پس از فعّالیّت‌های زیادی که اعضای مخصوص بینایی و شنوایی انجام می‌دهند-/ می‌گیرد، این است که از دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها آگاه می‌گردد، هرگاه وجودی مانند خداوند بدون عضو و فعّالیّت‌های فیزیکی، از دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها بطور کاملتری آگاه گردید، قطعاً صحیح خواهد بود که بگوییم: بینا و شنواست.
حتّی حقیقت بینایی و شنوایی در انسان، همان آگاهی از دیدنی‌ها و شنیدنی هاست و تمام فعّالیتّ‌های عضوی، مقدّمه دیدن و شنیدن است. هرگاه فردی-/ بدون نیاز به این مقدّمات-/ توانست از دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها آگاه گردد، به طریق اولی می‌توان گفت که: او سمیع و بصیر است.

مسأله تقدیر و سرنوشت از جمله مسائلی است که در تمام آیینها برای ملل جهان مطرح می‌باشد و اعتقاد به آن از اختصاصات ملّتی نیست-/ اگر چه توجّه کتاب آسمانی ما و احادیث اسلامی به آن محسوس‌تر و چشمگیرتر است.
متأسّفانه براساس سوء تفسیری که از طرف افراد غیر وارد نسبت به قضا و قدر شده است، نوع مردم از این دو لفظ خاطره خوشی ندارند، چه بسا از شنیدن این دو کلمه به خود می‌لرزند و تقدیر الهی را عاملی خارج از محیط زندگی می‌پندارند که بر روی اراده انسان اثر مستقیم دارد، گاهی به صورت یک عامل مثبت جلوه می‌کند و انسان را از طریق جبر و اکراه، برانجام عملی وادار می‌نماید و گاهی جنبه نفی دارد و بشر را خواه و ناخواه، از انجام کاری باز می‌دارد.تقدیر به این معنا-/ در افعال اختیاری بشر-/ افسانه‌ای بیش نیست، بلکه حقیقت تقدیر را باید در محیط زندگی جستجو کرد و هرگز نباید برای آن واقع و سازنده‌ای جز انسان و اراده او، چیزی تصوّر نمود.
برای گروهی که ذهن آنان با تفسیرهای ناصحیح از قضا و قدر مشوب و آلوده است، پذیرفتن این نظر: «در جهان هستی عاملی به نام قضا و قدر نداریم که در عرض سایر عوامل عرض اندام کند و بر روی اراده انسان اثر منفی یا مثبت بگذارد» بسیار سخت و گران می‌باشد؛ زیرا این نوع افراد عادت کرده‌اند که غالب اشتباهات و نارسایی‌ها بلکه بسیاری از کوتاهی‌های خود را به گردن عاملی خارج از محیط زندگی، به نام «قضا و قدر» بگذارند و در برابر هر نوع مسؤولیّت و تعهّد شانه خالی کنند.

ساخته شده توسط موسسه جنبش مصاف ایرانیان (استاد رائفی پور)

از بهترین نرم افزار های با موضوع مهدویت

اعلان های هوشمند در ساعات مختلف

برنامه اندرویدی جامع مهدویت با هدف تعجیل در فرج امام زمان (عج) و افزایش بصیرت مهدوی و آخر الزمانی شیعیان و محبان حضرت توسط موسسه فرهنگی هنری مصاف ایرانیان و با توجه به نیاز مبرم جامعه به معارف مهدوی تهیه و آماده شده است. از امکانات جالب نرم افزار می توان به بخش اعلان های نرم افزار اشاره کرد به این صورت که هر صبح راس ساعت ۷ تذکر قرائت دعای عهد بر صفحه گوشی شما نقش میبندد و هر ظهر رأس ساعت ۱۳ یک حدیث مهدوی بر صفحه گوشی شما نقش می بندد و شما هر روز با معارف مهدوی آشناتر خواهید شد و در آخر این که هر شب راس ساعت ۱۰ نرم افزار به صورت هوشمند به تمام عزیزانی که آن را نصب کرده اند هشدار داده  و مهدی یاوران عزیز می توانند هم نوا با دیگران و به صورت دسته جمعی و همزمان دعای فرج (الهی عظم البلا) را با نیت تعجیل در فرج، قرائت فرمایند. همچنین تذکر قرائت دعای ندبه پنجشنبه شب ها نیز در نظر گرفته شده تا شما برای جمعه صبح و حضور در دعای پر فیض ندبه برنامه ریزی فرمایید.

اساساً تا آن‌جا که ما اطّلاع داریم و کتبی که از دانشمندان گذشته به ما رسیده گواهی می‌دهد، این گونه سؤالات همیشه در میان عدّه‌ای از افراد بشر بوده است-/ بخصوص هنگام وقوع حوادث ناگوار، بیشتر به این فکر فرو می‌رفتند-/ حتّی تاریخ عقاید و ادیان نشان می‌دهد که راه نیافتن به پاسخ واقعی همین‌گونه سؤالات احیاناً سبب توجّه بعضی به عقیده «مادّیگری» و «الحاد» و روی گردانیدن از اصل «توحید و خداشناسی» شده است؛ زیرا در اثر مطالعه سطحی و قضاوت عجولانه هنگام بروز این قبیل حوادث، آنها را در قیافه هولناک و تنفّرآمیزی می‌بینند و گاهی از آنها به خشم طبیعت و یا قهر آن! تعبیر می‌کنند، در صورتی که اگر قیافه واقعی آنها را با عینک عقل و اندیشه نگاه کنیم، نتیجه دیگری به دست می‌آید.توضیح این که: قضاوت ما درباره سود و زیان هرچیزی همواره نسبی است، آنچه سود خود ماست خوب و مفید و آنچه بر زیان ماست بد و مضر می‌دانیم و هرگز حساب نمی‌کنیم که فلان حادثه که در سرنوشت ما اثر بدی گذاشته در اجتماع و آینده چه آثاری به بار خواهد آورد، زیرا یک مادّه شیمیایی ممکن است برای ما سمّی مهلک محسوب شود، در صورتی که ممکن است برای دیگری دارویی حیاتبخش باشد و بالعکس ....
ولی آیا تنها سود و زیان ما می‌تواند ملاک خوب و بدن بودن یک موجود، یا یک حادثه باشد و یا این که برای قضاوت کلّی و نهایی باید مجموعه تأثیرات این حادثه را در تمام موارد در نظر بگیریم و روی هم رفته مورد نظر و مطالعه قرار دهیم؟

متأسّفانه موضوع «بدا» از موضوعاتی است که دستاویز عجیبی برای بعضی از مخالفان شیعه و حتّی بعضی از دشمنان اسلام شده است؛ آنها بدون این که کوچکترین تحقیقی درباره این مطلب در کتاب‌های بزرگان شیعه و دانشمندان «عقاید و مذاهب» اسلام بکنند، تنها به همین یک کلمه چسبیده و قلمفرسایی و تفسیرهایی که کمترین ارتباط به عقاید شیعه ندارد، برای آن کرده‌اند و مطالب موهوم و بی‌اساس به ما نسبت داده‌اند.
این‌گونه تفسیرهای نابجا مسلّماً کار یک دانشمند و محقّق (حتّی از مخالفین) نیست، کار افراد متعصّب و لجوجی است که همیشه دنبال بهانه و دستاویزی می‌گردند که اغراض خود را در سایه آن انجام دهند؛ همواره به فکر این هستند که از طرف مقابل کلمه‌ای بشنوند که بتوانند برای آن تفسیرهای نامناسب و گمراه کننده‌ای بنمایند و روی آن تبلیغات مسموم و زهرآگین کنند و به اصطلاح جنگ اعصاب روی آن راه بیندازند؛ لفظ «بدا» از جلمه این الفاظ است.